korte film : Breach doet denken aan Warhol en toont een meisje in steeds groter wordend verdriet, maar zonder het geluid van haar tranen. De persoon die haar pijn doet, is ook ongehoord en ongezien, maar is tastbaar aanwezig in de film. Doordat emotie uit de context wordt gehaald, wordt de kijker bijna in de positie van de agressor geplaatst. Het tastbare versmelt met het immateriële en andersom.Breach doet denken aan Warhol en toont een meisje in steeds groter wordend verdriet, maar zonder het geluid van haar tranen. De persoon die haar pijn doet, is ook ongehoord en ongezien, maar is tastbaar aanwezig in de film. Doordat emotie uit de context wordt gehaald, wordt de kijker bijna in de positie van de agressor geplaatst. Het tastbare versmelt met het immateriële en andersom.